ZAMANLAMA

bir güne sığdı işte herşey
tanrı bile yedi günde yapmış
                            tüm yapacaklarını
bir dile kolay
bir gün de, ne de kolay
                     bir kelim
                     bir mırıldanış
küçük bir titreşim gibi
                  çok kolay bir konuşma
                             ben artık
                                     gelemiyeceğim!....
nede kolay
             onu birde bana
                    sorsaydın
sorsaydın bir de bana!...

CANIMI CANINA KIYAR GİDERİM

Yar, yorulur yüreğim yolunda

Geceler kattın

Hem aydınlık, hem karanlık

Aralarda kaldım kimi zaman

Ellerimi tutmazsan

Yakarım kendimi geceye

Yar, boğulur yüreğim geçmişimde

Kurgular katarım günüme

Hem inanır, hem yalanlarım

Aralarda kalır bazen zihnim

Yollarında boğulursam

Yıkarım kendimi gerçeğe

Yar aydınlattın aslında geleceği

Öndelerim zamanın ilerisini

Yaşanmışlığım ve eksiğimi düşünür

Hem üzülür, hem sevinirim

Aralarda kalır an mı an tepkim

Sevincimi içime gömersem

Yaşanacakları geçmişe satar giderim

Yar, yanımda olmanın tadını

Bilir yüklerim yüreğime

Hem sevindirir, hem üzerim seni

Aralarda kalır bırakırsan beni

Yaşanacakların hatırına

Canımı canına kıyar giderim

YÜREĞİMDEKi KALKIŞMA

Bir gün kalkışacağım
Çıkıp yaşam arenasına
Duyguların ince teline dokunacağım


Kalkışacağım bir gün
Kalkıp varacağım şu
Şehli nemelazımların dergahına
Halımı soracağım


Kalkışacağım bir gün
Yeni kalkmış biri gibi
Yüzümü yuyup
İnsanlığımı aynada arayacağım
Kendime soracağım


Kalkışacağım bir gün
Yıllarımın gerisinde kalan bütün
Her şeyin hesabını göreceğim
Bir sorgu ile ilerleyecek
Elbet yeninin gün ışığı


Kalkışacağım bir gün
Göğe kafa tutacağım
Tut ki, senin yerindeyim
Nice olurdu halin
Ve bir kalkışmamda kainatına
Gör ki ne renkler salacağım diyeceğim


Mesut Kahveci

ÖLÜM NEDİR Kİ GÜLÜM

 
 
Bir ömür nedir ki gülüm?

Üç beş aşk sıkıştır gitsin.
Nasıl olsa yakar biri
Ve sen anlam katmış sayılırsın.
Ömrünü ziyan etmeye yetecek,
Acılarını içinde büyütecek,
Yanılsamalarında benliğini,
Yıkılışında düşlerini,
Yitirme sansını yakalarsın.


Bir aşk nedir ki gülüm?
Nasıl olsa mutlu olamayacaksın.
Beklentilerini geride bırakıp,
Umutlarını pencereye asacaksın.
Giden gidecek bekleyen
Beklentilerini,
Umuda karılmış sabrını
Ziyan eden olacaksın.


Umut nedir ki gülüm?
Beklediğin gitmiş iken,
Beklenilen kendi dünyasında,
Kendi girdabında savrulurken,
Neyi beklersin?
Ölümün soğuk yüzünü mü?
Boşa gitmiş bir ömrün,
Geri gelmeyeceğini bilmenin,
Istırabı ile kuytularda
Sonsuzluğa yitip gitmeyi mi?


Ölüm nedir gülüm?
Hiç yoktan bir hiçliğe göç.
Sanki yaşanmamışlık.
Sanki hiç var olmamışlık.
Zihin alemindeki her şeyin
Birden bire zemberek boşalması.
Bir hayale karışmanın ötesinde
Ölüm nedir ki gülüm?
 
 
Mesut Kahveci

Öyle Bir Geçer Ki Zaman

Geçmez sanma zamanı
Öyle bir geçer ki,
Yılların tortusunda yontulmuş
Acıların nasırında işlenmiş
Sabrın kudretinde süslenmiş
                                      olarak
Öyle bir geçer ki zaman


 Geçmez sanma zamanı
Öyle bir geçer ki,
Bir uyku misali uyuşuk
Hayallerimizin avuntusunda
Ateşli çabalarımıza girersek
Kendi yanılsamalarımızın
                       sevinçinde
Saatlerin, günlerin yorgun teri
                                 olarak
Öyle bir geçer ki zaman





Geçmez sanma zamanı
Öyle bir geçer ki,
Kaybolan yollarının ışığını ara
Hayatın inciten yanlarında
Acıların yıpratan anlarında
Bir dostu anar gibi
Yılların gerisine bir nara
                                 olarak
Öyle bir geçer ki zaman






Sen anlayamazsın bile !..






Mesut Kahveci

SEN BENİM NEYİMSİN?

İlk gençlik özlemlerimi büyüttüğüm

O masum güzel kız sen değilsin.
Titrek, terli elimle tuttuğum el,
Titrek dudaklarından öptüğüm,
Gül pembe yanaklarında ar,
Sokaklarda ürkek, kaçamak,
Bakışı sımsıcak o kız sen değilsin.


Geceleri hayalime giren,
Sokaklarda suratını aradığım,
İçimdeki ateşi körükleyen,
Adını ve adresini bilmediğim,
Bütün gözlerde aradığım,
Hayallerimin prensesi sen değilsin.


Sevi benzeri duygularla,
Başka insan tenlerinde aradığım,
Bakışlarında ısınmak isterken,
Acıların girdabında savrulan,
İnsan ömrümü hibe eden ben.
Duyguların temsili olan sen.


Sen benim neyimsin?

MESUT KAHVECİ

KİM BİLİR BİLİNMEYENİ

Kim çözer anlayışın sırrını?

Algıdaki gerçeğin işaretine
Kim biner de yollara düşer?

Arar mı birisi geleceği,

Bitmelerin tıkanmış susuşlarında,

Seslenişli bayrak açmalar

Taşır mı yüreği?

Kim bilir bilinmeyeni?

Kendini yıkmadan,

Parçalanmadan

                parçalarına.

Kim bilir kendini olmayan.

Terk etmelerin öpüşlerinde,

Ufuk yollarına çıkmayınca.

Kim bilir yitip gitmeleri?

MESUT KAHVECİ

ŞİMDİ DURGUNLUĞUN

Kaçkınların bıçkın delikanlısı
Yüreğinin açmaz sokağında
Hani çilingir ustasıydın
Yüreğinin rüzgarını mı kaybettin?
Şimdi durgunluğun, batık gemi




Taze yürek güvercinin
konamayacağı çürük dal
Rüzgarın ezeli düşmanıydın
Üzerine yağan etki depremini
biriktiren yüreğinin gardiyanı mı?
Şimdi durgunluğun, bir magma




Yürek dilinde sözlerin
algı-eksiğinde
Bakışın arkasındaki düş renginin
Görsel etki kısırlığında
Yüreğin, eksik umacın dar ağacına asılı
Yitirdiğin, yaşamın ritmiği mi?
Şimdi durgunluğun, bir enkaz


Mesut Kahveci

SELAM OLSUN

Yol bulup

Yollara düşene

Yar sevip peşine düşüne

Dost bulup gönülde taşıyana

Mal bulup üleşene

selam olsun

Gecenin karanlığına bakana

Göğsüne şimşekler çakana

selam olsun

Ufkun yolunda dolanana

Ulusuna ışık saçana

Daralan yüreklere

neşe verene

İki ateş arasından çıkıp

Darda olana yetişene

selam olsun

Sözüm yoktur diğerlerine

Kendi dipsiz kuyusuna inene

sözüm yok yok

Onları dinlerim

Gelsin vursunlar sineme

sineme

Mesut Kahveci

YOKLUĞUNDA

Yokluğunda

Yalnızlığım aldı beni koynuna

Biz eski dostuz

Yokluğunda

Eski ben misafirimdi

Kötüledi seni bana

Kıskançlık krizinde belli

Yokluğunda

Mısralara düşen anlam

Unutturdu seni bana

Yokluğunda

Eskiler aldı beni senden

Ve yenilerde

Sıvıştılar günümden de

Avutamadım kendimi

Yokluğunda

Bir çocuk ağladı düşlerde

Kanatırcasına dudaklarını

Göz yaşını içti

Sabrın ateşine attı kendini de

Yokluğunda direndi

Yok olmamaya

Mesut Kahveci

YİTİP GİTME ADINA DİĞER YAŞAMLARA

Bakışımın kurşun ağırlığının dili

Bir şiir yoğurur insanlara

Bildik yollardan saparım

Düşlerim yoktu bildiğiniz' ya da ölüydü

Kanatlarımı kırmıştım size inerken

Görmeniz kördü

Bir yürek yükünün çıkmazında

Taşkınların enkazını taşırım

Barajların suskunluğunda

Toprağın hasretini taşırım içimde

Hep bir düşIemedir

Yitip gitme diğer yaşamlara

Sonsuz yollarda ufalanan benliğimle

Bir kurşun soluğu arar yüreğim

Kendini parçalayacak

Bir gürültünün pususunda

Nefesler alır depremler salarım

Sözler yetmez diye susarım

Yıldırım salarım dipsiz kuyuma

Yitip gitme adına diğer yaşamlara

Mesut Kahveci

AL DA GİT

Döşümdeki acını

al da git.

Bakışımdaki fotoğrafını

sesini

ve adresini

al da git.

Körpeliğine övünç yap beni,

sevme.

Anımsa beni

yalnızlığında,

arama.

Körükler ateşi,

sonra ateşini de

alıp gitmen gerekir.

Mesut Kahveci

BAKTIGIN O AN

Girsem düşlerinin koynuna

Bir olgu-edim sunsam

Ve kendimi

Saramazsın

Bilirim erimsiz çaban,

Semizdir genç yaşam

Ve zaman uzundur bu dem de

Dersem, vazgeçme

Ölüdür aslında görmeyen gözler

Objenin özünü dolduran sen

Yetik misin azda yorulan ve

Var oluşta boğulan mısın?

Devinimsel beden' im

Ve uzanan itki yeni
İçimde yaşanmamışlık

Bakışımda kayıp objesin,

Sen temiz demde

Ölü düşlere kanat takamazsın

Geleceksen gelinciklere bezenerek

Düş yollarına gene

Ben baktığın o an' dayım

Mesut Kahveci