Yokluğunda
Yalnızlığım aldı beni koynuna
Biz eski dostuz
Yokluğunda
Eski ben misafirimdi
Kötüledi seni bana
Kıskançlık krizinde belli
Yokluğunda
Mısralara düşen anlam
Unutturdu seni bana
Yokluğunda
Eskiler aldı beni senden
Ve yenilerde
Sıvıştılar günümden de
Avutamadım kendimi
Yokluğunda
Bir çocuk ağladı düşlerde
Kanatırcasına dudaklarını
Göz yaşını içti
Sabrın ateşine attı kendini de
Yokluğunda direndi
Yok olmamaya
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder