Öyle Bir Geçer Ki Zaman

Geçmez sanma zamanı
Öyle bir geçer ki,
Yılların tortusunda yontulmuş
Acıların nasırında işlenmiş
Sabrın kudretinde süslenmiş
                                      olarak
Öyle bir geçer ki zaman


 Geçmez sanma zamanı
Öyle bir geçer ki,
Bir uyku misali uyuşuk
Hayallerimizin avuntusunda
Ateşli çabalarımıza girersek
Kendi yanılsamalarımızın
                       sevinçinde
Saatlerin, günlerin yorgun teri
                                 olarak
Öyle bir geçer ki zaman





Geçmez sanma zamanı
Öyle bir geçer ki,
Kaybolan yollarının ışığını ara
Hayatın inciten yanlarında
Acıların yıpratan anlarında
Bir dostu anar gibi
Yılların gerisine bir nara
                                 olarak
Öyle bir geçer ki zaman






Sen anlayamazsın bile !..






Mesut Kahveci

SEN BENİM NEYİMSİN?

İlk gençlik özlemlerimi büyüttüğüm

O masum güzel kız sen değilsin.
Titrek, terli elimle tuttuğum el,
Titrek dudaklarından öptüğüm,
Gül pembe yanaklarında ar,
Sokaklarda ürkek, kaçamak,
Bakışı sımsıcak o kız sen değilsin.


Geceleri hayalime giren,
Sokaklarda suratını aradığım,
İçimdeki ateşi körükleyen,
Adını ve adresini bilmediğim,
Bütün gözlerde aradığım,
Hayallerimin prensesi sen değilsin.


Sevi benzeri duygularla,
Başka insan tenlerinde aradığım,
Bakışlarında ısınmak isterken,
Acıların girdabında savrulan,
İnsan ömrümü hibe eden ben.
Duyguların temsili olan sen.


Sen benim neyimsin?

MESUT KAHVECİ

KİM BİLİR BİLİNMEYENİ

Kim çözer anlayışın sırrını?

Algıdaki gerçeğin işaretine
Kim biner de yollara düşer?

Arar mı birisi geleceği,

Bitmelerin tıkanmış susuşlarında,

Seslenişli bayrak açmalar

Taşır mı yüreği?

Kim bilir bilinmeyeni?

Kendini yıkmadan,

Parçalanmadan

                parçalarına.

Kim bilir kendini olmayan.

Terk etmelerin öpüşlerinde,

Ufuk yollarına çıkmayınca.

Kim bilir yitip gitmeleri?

MESUT KAHVECİ