PAYIMA DÜŞEN

PAYIMA DÜŞEN



Bir kalp atışı ile bana düşen
Günün sonunda yalım acı
Tanıdım, tanımışlığımı gördüm
Bir aksi seda bakışın vardı
Günün sonunda payıma hasret düşen


Gelişinle yaşam saham oldun
Artık beklenen misafirsin
Her günün başında oturmayan
                                    Masasında
Günün sonunda payıma umutsuzluk düşen


Akıl gözümle gördüğüm
Yaşanmışlığın sunusu
Ve gerçeğin acı buğusu
Hep bir hesaba düşer gönlüm
Günün sonunda payıma zarardır düşen


Mesut Kahveci

ZORLU SEVDA

Uzak bir beklentisin
Doğacak zamanın filizi belki
Gözlerinde gizemin izi ve
Gizemin aynası gözlerin
Derin sular içerir yüreğin
Ben kendi deminde
Yorgun bir volkan ve
Batık gemi düşüm
Nasıl da uyandı sevda
Çöl kısırı toprağımda


Her yol çıkar kendi çıkmazına
Yüküm arttı yüreğinin yamacında
Ve gelincik açtı özümde
Gözünde kocaman bir
                               çocuk gülüşü
Beni hançerledi,
sevgi bahçesi toprağı
Yoktu fidem umut adına yeşerecek
Uzak kaçışların kayıp hayatına
Bağlamışım düşlerimi
Yık yapılandırmadan önce
Bakışım sana bir demet çiçek
Zaman çarkının terkinde
                              savrulan
Ben, ufkumun yamaçlarında
Uzak yolculukların gezginiyim
Uzaksa uzak, eyle yakın
Çık yollarıma yine

Mesut Kahveci

YİTİP GİTMENİN HİÇLİĞİ

Bir hiç uğruna belki de hayat
Alır koynuna ve savurur insanı
Boyutların içinden gelen ve giden bir can
Yeryüzü durur yaşamın sınırlarında
Devinimsel gidiş uzar aslında
Aslında yok oluşa doğru gider hayat
Zamanın ötelenmiş boyutlarında

İnsanı aşar yaşam, evrimin önde sinde
Bir hiç tir insan, tanrısal yaratık
Maddenin fizyolojik boyutunda
Yaşamın yitmesi gibi
İnsan yiter bir gün
Evrenin zaman terkisinde
Yeni oluşumlara gebe,
zamanın uzun deviniminde

Tanrı bu, boş mu duracak
Öteler yaşamı boyutu başka
Bir hiçtir yaşam ve hiç uğruna
Anlamların döküldüğü uzaysal dilimlerde
Bir hiçtir yaşamın bize kattığı
Yitip gitmelerden öte




Mesut Kahveci

YOLCULUK

YOLCULUK


Galiba bir yarın var önümde
Her şeyi silecek
Bir gidiş var önce uzağa
Bir ayrılış öteye
Bir sıfırlama yüreğimde
                           beklenti halinde
Galiba bir gün var gelmekte
                              tehlikede
Sevgilerimi yeniden yoğurma zamanı
Umut filizlerini sulama zamanı
Bir yarın var önümde
"MİLA T" gibi
Bir öncesi ve sonrası olacak
Bir ayrılış ve başlayış an'ı
Bir gurbet yolu ve sıla hasreti gibi
Bir yarın bekliyorum
Gecemin karanlığına
Şimşek salacak gibi
Baharın ilk hareketiyle
Damarlarıma bir şeyler katacak gibi
Ruhumda bir olayı başlatacak gibi
Ömrümün son durağına ulaştıracak
Bir gün
Bir yolculuk bekliyorum
"M.S." andıracak gibi

Bir başlangıç bekliyorum
Sanki çok yakın gibi

 Mesut Kahveci

HAZAN SAVURACAĞIM

İçimde saklı duranı

Deremedin neyleyim.
Şimdi ben,
Sonbahara hazan savuracağım,
Yaz güneşinde kavrulan.

Sabır kuşatmalı özlem yanım,
Kusacak kinini onursuzca.
Bahara lanet, yaza davet
Sonbahara minnet edeceğim,
Hazan savuracağım.

Rüzgarım alır senide koynuna
Uzaklara atar içini
Halin nice olur.
Yorulursun sen git,
Ben yıkımları temsilen
Hazan savuracağım.

Mesut Kahveci

Şimdi ben vazgeçişlerdeyim

Şimdi ben vazgeçişlerdeyim

Enkazımda kalırsın
Bıçkınlığımı sundum
Törpüledin, onursuz şimdi
Sevda kurşunu vurmuş
Yara derin yok merhemi
Ömrümün bütün beklentilerinde
Şimdi ben vazgeçişlerdeyim


Tutun şimdi yaban eline
Sevgi ek birde yeni gününe
Belki yeşerir
Hayatın son demine
Yenilme yinede
Git gelme boğulursun
Tsunami dalgalarımda
İçimde oluşan depremlerimde
Şimdi ben vazgeçişlerdeyim


Yok say her şeyi
Birde yık geçmişi geleceğe
Sorma, sorgulama neden diye
Ömür gider belki böyle
Yeni güne sitem ekme
Büyütürsün içindeki hıncı

Git görme artık beni
Değişim rüzgarımda değişir
Kararından dönersin
Eskinin mezarı başında .
Yeni günün sevincini yetiştirmede
Şimdi ben vazgeçişlerdeyim


Mesut Kahveci

GEREKSİNME

Bir gereksinmede
Gölgemden ürktüğümde
Dilim pas tuttuğunda
                         Birini ararım
O yüreğimdeki acıyı besleyen
Zalimi ararım
                    Adresi kayıp
Bir cana dokunmak isteyince
Tenden akan sevgiye
                        Isıya ihtiyaç duyunca
Bir insana ulaşmak isterim
İçimde prangalar takılı
Yüreğim bir acı yaşar
                     Tutsaklık içinde durgun
Yaşamımı kuramam
                     Her hangi biri gibi
Tutkuların tutsağı olduğum için
Tutkularım yollara,
                        Yıllara
Gönlümün çölüne
                       Salmış beni
Bakıştan süzer
                  Yürekten okur
Kösteğimden kurtulamam
                  Dolanır dururum
Yürekler dolusu acı ile
Yorgun
Ve hep yalnız